Zittend op de grond, speel ik theatraal mijn ingestudeerde stuk: Ik zit in een kerker. Er loopt een muis over de grond, ik voel mij eenzaam en doe er alles aan om de muis te lokken, om gezelschap te krijgen. Tevergeefs. De muis rent weg en met mijn hele wezen laat ik zien dat ik dat verschrikkelijk vindt. NEEEEE!!! Laat me niet in de steek!
Theatraal? Ja. Geloofwaardig? Nee
Mijn grootste les van die dag: Je hoeft je emotie niet te spelen.WEES je emotie.
Hierna opnieuw dezelfde scene gespeeld. Weg theater, weg grootsheid. Spelen in een pure vorm. Ik BEN mijn emotie.
Daar gaat de muis weer. Weg van mij. Wat ik er van vind? Zeg jij het maar.Wat ervaar jij als je naar me kijkt? Dan is dat de emotie.
Lang leve #WWLA. Wat een leerschool en wat een feest! DankLoes Woutersonvoor deze mooie les.
